การศึกษานี้ได้ทำการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง โครงสร้างผู้ถือหุ้น ความน่าจะเป็นของการล้มละลาย และมูลค่าของกิจการ ในประเทศไทย โดยพบว่าโครงสร้างผู้ถือหุ้นมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อความน่าจะเป็นของการล้มละลาย นอกจากนี้การศึกษายังพบว่าโครงสร้างผู้ถือหุ้นและการถือหุ้นจำนวนมากของผู้ถือหุ้น (block holdings) มีผลต่อมูลค่าของกิจการ นอกจากนี้ยังพบความสัมพันธ์ที่เป็นบวกระหว่างการถือหุ้นโดยนักลงทุนต่างชาติกับผลการดำเนินงานของกิจการที่วัดโดยค่า Q ratio ซึ่งแสดงว่าการถือหุ้นจำนวนมากของผู้ถือหุ้นต่างชาติสามารถในการกำกับดูแลกิจการได้ดีกว่าผู้ถือหุ้นในประเทศ เรายังพบความสัมพันธ์ที่เป็นลบระหว่างความน่าจะเป็นของการล้มละลายและมูลค่ากิจการ เพื่อควบคุมผลกระทบทางด้านเอ็นโดจีไนตี้ (endogeneity) เราได้ทำการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความน่าจะเป็นของการล้มละลาย โครงสร้างผู้ถือหุ้นและมูลค่ากิจการอีกครั้งโดยใช้สมการถดถอยแบบหลายชั้น (simultaneous regression) ซึ่งให้ผลแตกต่างจากการใช้สมการถดถอยแบบปกติ(ordinary least squares) โดยพบว่ามูลค่ากิจการมีผลต่อการถือหุ้นของผู้บริหารแต่การถือหุ้นของผู้บริหารไม่มีผลต่อมูลค่ากิจการ นอกจากนี้ยังพบว่าการถือหุ้นของผู้บริหารมีผลทางด้านลบต่อความน่าจะเป็นของการล้มละลายและส่งผลต่อผลการดำเนินงานของกิจการ ผลจากการศึกษานี้ได้นำเสนอทางเลือกในการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างผู้ถือหุ้นและมูลค่ากิจการ โดยทำการวิเคราะห์ผ่านกรอบความคิดของแบบจำลองออปชั่น โดยโครงสร้างผู้ถือหุ้นกระทบต่อความน่าจะเป็นของการล้มละลายและกระทบต่อผลการดำเนินงานในที่สุด

มาตรฐานการบัญชี ฉบับที่ 12 เรื่อง ภาษีเงินได้ นับเป็นมาตรฐานการบัญชีใหม่ที่กำลังจะนำมาถือปฏิบัติกับงบการเงินของกิจการที่มีส่วนได้เสียสาธารณะ สำหรับรอบระยะเวลาบัญชีเริ่มตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2556 เป็นต้นไป ซึ่งได้มีการกำหนดแนวปฏิบัติทางบัญชีสำหรับภาษีเงินได้ อันเนื่องมาจากความแตกต่างของหลักทางบัญชีและทางภาษีทำให้กำไรที่คำนวณได้ตามหลักบัญชีแตกต่างจากกำไรสุทธิทางภาษี ผลที่ตามมาทำให้กิจการจะต้องบันทึกค่าใช้จ่ายภาษีเงินได้ที่กิจการพึงชำระปรับปรุงด้วยผลแตกต่างชั่วคราวที่เกิดขึ้น โดยรับรู้เป็นสินทรัพย์หรือหนี้สินภาษีเงินได้รอการตัดบัญชี ซึ่งข้อมูลดังกล่าวจะช่วยให้ผู้ใช้งบการเงินรับทราบถึงภาระผูกพันทางภาษีในปัจจุบัน รวมถึง ผลประโยชน์และภาระผูกพันทางภาษีที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้อย่างชัดเจนเพื่อประโยชน์ในการวิเคราะห์งบการเงินต่อไป

ธุรกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม (SME) มีบทบาทสำคัญในการเสริมแบบฟอร์มออนไลน์เป็นเครื่องมือสำคัญที่ใช้รวบรวมข้อมูล โดยหนึ่งในตัววัดประสิทธิภาพของแบบฟอร์มออนไลน์ คือ จำนวนครั้งที่ผู้กรอกต้องเพ่งมอง (Fixation) แบบฟอร์มออนไลน์บนจอภาพในบริเวณที่ต้องกรอกข้อมูล โดยจำนวนครั้งในการมองที่มากจะสะท้อนความยากของการกรอก การศึกษานี้ได้วิเคราะห์ผลกระทบของ (1) การจัดแนวป้ายข้อความ (2) ความยาวกล่องแสดงค่า และ (3) จำนวนสดมภ์ ต่อจำนวนครั้งในการมอง การวิเคราะห์ผลที่ได้จากเครื่องมือติดตามการมองเห็น พบว่า ความยาวกล่องแสดงค่ามีผลต่อจำนวนครั้งในการมองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่ทว่าผลของการจัดแนวป้ายข้อความและจำนวนสดมภ์ต่อจำนวนครั้งในการมองไม่มีนัยสำคัญ