ข้อจำกัดสำคัญของการใช้แบนเพื่อโฆษณาบนอินเตอร์เน็ต คือ ผู้เข้าเวปไซด์ไม่คลิ้กบนแบนเนอร์ การออกแบบแบนเนอร์จึงได้พยายามปรับปรุงการออกแบบให้จูงใจผู้เข้าเวปไซด์เพื่อคลิ้กบนแบนเนอร์ ลักษณะการนำเสนอแบนเนอร์และรูปแบบของเวปเพจที่แสดงแบนเนอร์ เป็นสองประเด็นทางการออกแบบที่มีการประยุกต์ใช้ แต่การทบทวนวรรณกรรมในอดีตไม่พบการเผยแพร่ผลการเปรียบเทียบความสามารถของแบนเนอร์ ระหว่างสามลักษณะการนำเสนอแบนเนอร์ อันได้แก่ (1) แบบฝังในเวปเพจ (2) แบบป๊อบอัพ และ (3) แบบลอยตัว หรือระหว่างแบนเนอร์ที่แสดงในเวปเพจที่ข้อมูลพื้นหลัง (background information) (1) มีและ (2) ไม่มีส่วนเคลื่อนไหว ดังนั้น งานวิจัยนี้จึงต้องการเปรียบเทียบความสามารถของแบนเนอร์อันเนื่องมาจากสองประเด็นการออกแบบข้างต้น และศึกษาผลกระทบเชิงปฏิสัมพันธ์ (interaction effect) ของทั้งสองประเด็นต่อความสามารถของแบนเนอร์ ซึ่งในที่นี้วัดจากอัตราการคลิ้กบนแบนเนอร์ อัตราการคลิ้กที่เก็บบันทึกมาจากการทดลองในลักษณะของ field experiment เป็นเวลา 56 วัน ด้วยการวางแบนเนอร์ของศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บนหน้าแรกของเวปไซด์ www.mbachula.info และ it.acc.chula.ac.th และการแจกแจงของอัตราการคลิ้กนี้ไม่เป็นแบบปกติ การเปรียบเทียบจึงต้องอาศัยการวิเคราะห์ที่ไม่อิงพารามิเตอร์ ผลการวิเคราะห์พบว่า การคลิ้กบนแบนเนอร์แบบฝังในเวปเพจมีอัตราต่ำสุดในขณะที่อัตราการคลิ้กบนแบนเนอร์แบบป๊อบอัพ และแบบลอยตัวไม่มีนัยสำคัญทางสถิติของความแตกต่างแต่สูงกว่าอัตราการคลิ้กบนแบนเนอร์แบบฝังในเวปเพจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 ทั้งนี้ ความแตกต่างของอัตราการคลิ้กบนแบนเนอร์ที่แสดงบนเวปเพจที่ข้อมูลพื้นหลัง (1) มี และ (2) ไม่มีส่วนเคลื่อนไหวไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เนื่องจากไม่สามารถใช้การวิเคราะห์ที่อิงพารามิเตอร์ ดังนั้น การทดสอบผลกระทบปฏิสัมพันธ์จึงต้องกระทำในลักษณะทดลอง (exploration) และพบร่องรอยของผลเชิงปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวของลักษณะการนำเสนอแบนเนอร์ และรูปแบบของเวปเพจแสดงแบนเนอร์ต่ออัตราการคลิ้ก ข้อค้นพบจากการทดลองช่วยต่อยอดองค์ความรู้ของการบูรณาการศาสตร์ทางการโฆษณา และศาสตร์ทางเทคโนโลยีสารสนเทศในบริบทของประเทศไทย ผู้ประกอบการแนะนำโฆษณาออนไลน์สามารถใช้ข้อค้นพบเพื่อปรับปรุงกลยุทธการใช้แบนเนอร์ให้เหมาะสมได้