การพัฒนาการท่องเที่ยวของประเทศไทยภายใต้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 และแผนพัฒนาการท่องเที่ยวฉบับที่ 2 มีประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มปริมาณกลุ่มนักท่องเที่ยวที่มีคุณภาพ การฟื้นฟูฐานทรัพยากรทางธรรมชาติรวมไปถึงประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการรักษาสมดุลของการท่องเที่ยวผ่านการทำการตลาดเฉพาะกลุ่มเพื่อนำไปสู่การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ในการบรรลุเป้าหมายดังกล่าว หลายประเทศทั่วโลกใช้การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นเครื่องมือในการพัฒนาและสงวนรักษาสภาพสิ่งแวดล้อม แต่การฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในประเทศไทยยังมีข้อจำกัดเนื่องจากการศึกษาความต้องการของนักท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยเฉพาะกลุ่มนักท่องเที่ยวที่มีพฤติกรรมสีเขียวเข้มซึ่งเป็นกลุ่มนักท่องเที่ยวที่ให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อมมากที่สุดยังมีความคลุมเครือทางวิชาการ จึงทำให้การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศระหว่างสินค้าและบริการการท่องเที่ยวและกลุ่มนักท่องเที่ยวยังไม่ประสานสอดคล้องกัน ดังนั้นบทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการวิเคราะห์พฤติกรรมความต้องการของนักท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่มีพฤติกรรมสีเขียวเข้มผ่านการทบทวนวรรณกรรมตามกรอบแนวคิดแม่แบบการนำเสนอมูลค่า ทั้งนี้ข้อเสนอแนะจากการศึกษาจะเป็นประโยชน์ต่อหน่วยงานที่กี่ยวข้อง ทั้งภาครัฐในฐานะผู้ขับเคลื่อนนโยบายรวมถึงผู้ประกอบการในธุรกิจท่องเที่ยว ได้เข้าใจถึงความต้องการของนักท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่มีพฤติกรรมสีเขียวเข้มอันจะนำไปสู่การส่งมอบคุณค่าของสินค้าและบริการการท่องเที่ยว รวมถึงการกำหนดนโยบายการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศให้เกิดความสมดุลระหว่างแหล่งท่องเที่ยวและนักท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนสืบไป

งานวิจัยที่เกี่ยวกับโมเมนตัมของกำไรยังมีความเห็นที่แตกต่างกันว่า โมเมนตัมของกำไรเกิดจากปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจหรือการตกแต่งผลการดำเนินงานทางธุรกิจ การศึกษาเชิงประจักษ์ฉบับนี้มุ่งหมายเพื่อยุติความขัดแย้งดังกล่าวโดยอาศัยความสัมพันธ์ของโมเมนตัมของกำไรและหลักความระมัดระวังทางการบัญชี งานวิจัยจะประมาณการความสัมพันธ์ระหว่างผลตอบแทนกับโมเมนตัมของกำไรที่มีเงื่อนไขบนระดับของความระมัดระวังทางการบัญชี ตัวอย่างสำหรับงานวิจัยฉบับนี้ประกอบด้วยข้อมูลทั้งสิ้น 16,637 ตัวอย่าง ระหว่างปี พ.ศ. 2532 – 2554 ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า ระดับของความระมัดระวังทางการบัญชีจะต่ำกว่าสำหรับบริษัทที่รายงานโมเมนตั้งของกำไรตั้งแต่หนึ่งปีเป็นต้นไป นอกจากนี้ ผลการวิจัยให้หลักฐานเชิงประจักษ์ว่า การกำหนดมูลค่าที่ต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงของโมเมนตัมของกำไรที่มีความสัมพันธ์กับระดับความระมัดระวังทางการบัญชีที่ต่ำกว่าจะถูกแก้ไขความผิดพลาดบางส่วนในงวดถัดไป การวิเคราะห์เพิ่มเติมยังแสดงผลการวิจัยว่า โมเมนตัมของกำไรที่ถูกสร้างขึ้นจากระดับของความระมัดระวังทางการบัญชีที่ต่ำมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการเติบโตที่สูงและความเสี่ยงที่ต่ำในอนาคต ผลการวิจัยเชิงประจักษ์สอดคล้องกับมุมมองที่ว่า โมเมนตัมของกำไรให้สัญญาณเกี่ยวกับผลประกอบการที่แข็งแกร่งในอนาคต มิใช่การตกแต่งกำไรของผู้บริหาร ดังนั้น งานวิจัยฉบับนี้ให้หลักฐานที่สนับสนุนว่า โมเมนตัมของกำไรจะแสดงผลประกอบการที่ดีของบริษัทแทนที่จะเป็นผลผลิตที่เกิดจากวิจารณญาณของผู้บริหาร